Outdoor Free Play

Pilica River, Poland

We, as the parents, owe our offspring more outdoor time then we offer, not a highly structured, adult coached activity such as baseball, soccer, athletics, but a simple nature play in a ditch, backyard, garden, creek, grassland, or woodlot, where they can initiate exploration of bugs on a sidewalk, worms in dirt, soil under their nails, simply the Mother Nature.

Beetle, Poland

Nowadays childhood has radically changed. An average American kid spends 27% of his daytime in front of TV, computer or other electronic devices and just 1% of structured, outdoor time. “Unstructured”, make-it-up-as-you-go outdoor free play ranges only about 30 minutes per week, which is hardly 4 minutes per day. That’s a dramatic change from past generations when one of the most common parental instructions was, “Go outside to play until I call you! Just remember to stay away from a trouble.” 

Treasure, Poland

What I recall from my childhood was “mucking around” with neighbors and friends, digging holes, collecting sticks and stones, playing in a self-made tree house, exploring drains, building snow fords, hiding from my sister in a secret spot in a garden or an attic, and watching only 10 minute TV cartoon at 6:45 pm. And that memory and experience I would like to pass onto my daughter by creating some possibilities for a frequent free outdoor play. 

Grandma’s Garden, Poland

Whenever I ask Barbara about her favorite place to play, she always gives the same answer: “The grandma’s garden (Sulejow, Pland), when we play with Mela (the cousin)”. Even our extensive traveling when we visit exotic places of different origin, meet interesting people, try diverse food or discover fascinating objects her best memories always go back to Poland. And from what I assume it is not because Sulejow (Poland) is the most striking place, but because it reminds her about freedom, exploration and interaction with the familiar nature and best friends.

Baking Potatoes, Poland

No one intentionally removed “nature play” from our children, but several changes have happened over the past 30 years.

• We’ve become more urbanized and the access to green play spaces is a lot more distant than it was in the past.
• Children’s free time has been reduced due to longer school days and many more after-school activities.
• Parental worries have been puffed up by “24/7” media coverage of all dangers to children, whether they are sunburns, bee stings, or crime.  
• And then television, music devices, computers, and video games have all been developed over the past 30 years.

Tinder Fungus, Poland

We have involuntarily removed a vitality that has been at the center of children’s physical, social, emotional, creative, and intellectual development throughout the history of humankind.

Nowadays one in five four-year-olds in the U.S. is clinically obese.

Blueberries, Poland

For generations, nature play has been a major part of childhood. But only recently its power has been revalued again. The study proves that:

• Regular practices of an active play during our childhood are one of the best predictors of vigorous adulthoods - a perfect prescription for fighting the obesity epidemic.
• School children who use playgrounds with trees, fields, shrubs, and vegetated edges show more creative play, better concentration, and more inter-gender play than peers with equipment focused playgrounds.
• Outdoor play in green settings reduces the symptoms of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) in children.
• Apparently early exposure to plants, animals, and soil helps children’s immune systems to develop properly, making them less vulnerable to allergenic conditions like asthma or seasonal allergies.
• Frequent, unstructured childhood play in natural settings has been found to be the most common influence on the development of life - long conservation values.

Pilica River, Poland

The first step to restore the free nature play is to understand its meaning, locate the essential attributes and put them into the action.

1.      First thing is to find the right place.  

Size of the place does not mutter, what matters is a freedom! Therefore a good nature play is a land that is nether too protected or wild in children’s standard. This might be a quiet corner in a local park, a not in use city lot, a small neighborhood creek, or just the backyard.  

A chosen place must have the elements of nature to play and discover, such as: rocks, dirt, trees, bugs, flowers, mud, and water. Equally important is freedom to dig, collect, climb, build, and hide there.

2.      Second thing is to find the right play. It’s all about playing with nature, not just in nature!

Outdoor, “child-centered” play is the goal: play that children themselves initiate, guide, change, or abandon. The very best nature play comes from the child, not from the adult!

Ideally, there are no formal objectives and few rules for nature play. It is vital, though, that the play actively engages kids with nature and its elements; it’s not just any play that happens outdoors.

Real nature play is catching tiny critters, collecting leaves and rocks, hiding in tall grass, digging for buried treasure, splashing in the creek, hiding amidst the shrubs, and climbing a tree as high as you dare.

3.      Third thing is to re-play.

In the past we played outdoors nearly every day, again and again, in good weather or bad. This level of frequency may be the hardest aspect of nature play to restore. If kids have to be driven to the nature place, then it’s not likely to happen often enough to fully impact their growth, development, and love of nature. Therefore, we need to bring nature play closer, maybe to the families’ yards, local green spaces, and school playgrounds, places they can reach on foot or by bicycle, day after day, to play and re-play.

Waiting, Poland

The right kinds of place, play, and re-play are crucial for the nature play, but the outdoor fun doesn’t have to perfectly match all three in order to be worthwhile! We shouldn’t worry about perfection, but open the door and encourage our kid to start exploration!

Collecting Treasure, Poland

Websites

The Children and Nature Network: www.childrenandnature.org

The Green Hour, National Wildlife Federation: www.greenhour.org

Nature Rocks: www.naturerocks.org

Metro Omaha Resources for Explore Nature: www.morenature.info

The Natural Learning Initiative: www.naturalearning.org

Saying Good-Bye, Poland

Stuttering or Dysfluency?

"Sad and Angry" by Basia, 2012

Question: 

My three-year-old daughter has begun repeating many words and sounds. It doesn't seem to bother her. Is this normal or it is stuttering? Otherwise she is growing and developing normally.

Answer: 

Many toddlers and preschoolers between the ages of 2 and 5 are just going through a stage of development when they stutter. Stuttering is a form of dysfluency,

an interruption in the flow of speech. Children commonly repeat whole words and phrases and may interject fillers such as "uh" and "um" into their speech. This is called "normal dysfluency." When you consider that children of this age are still learning how to speak, developing coordination of the muscles used for talking, learning new words, putting words together into sentences, and discovering how to ask questions and influence outcomes with their words, it's easy to see why they acquire dysfluencies. Although many parents worry about it, most of these children will outgrow the stuttering and will have normal speech as they get older.

"Angry Girl" by Basia, 2012

What Causes Stuttering?

The causes of stuttering are not precisely known - it is a very complicated and involved condition. However, more is known about the environmental factors. Stress, for example, can affect stuttering. To be clear - Parental behavior does not cause stuttering.

A fact - three times as many boys as girls stutter.

Early Signs

The first signs of stuttering may appear after the second birthday or when a child is beginning to put words together to form sentences. To parents this may be upsetting, but it is a normal stage in speech development. Showing patience with your child and adopting a cautious, accepting, and informed attitude are best during the preschool years. A child may be dysfluent for a few weeks or several months, with symptoms disappearing and perhaps appearing again. Most children who begin stuttering before the age of 5 will lose the dysfluency.

The School Years

When children enter elementary school, they sharpen their communication skills. Usually, dysfluency drops to very low levels. If stuttering continues in the school-age child is old enough to be aware of the problem and may be embarrassed by it. Classmates and friends may draw attention to it. However even children with chronic, severe stuttering can be helped with learning strategies that can enhance communication.

When to Seek Help

Your child may benefit from professional intervention, especially if:

• you are concerned or anxious about his speech
• repetitions of whole words and phrases become excessive
• sound and syllable repetitions begin to happen more frequently
• your child appears to be struggling with speech
• the dysfluencies start to be effortful or strained
• you notice increased facial tension or tightness in the speech muscles
• you notice vocal tension resulting in rising pitch or loudness
• your child chooses to avoid situations where he would have to talk

If your child's speech is characterized by some of these warning signs, you should consult a speech and language pathologist at your child's school or medical office.

What Parents Can Do

There are several steps you can take to provide a nurturing environment for your child:

• Let your child to speak for herself, and allow to finish her thoughts and sentences. Pause before responding to your child's questions or comments.
• Avoid corrections or criticisms such as "slow down," "take your time," or "take a deep breath." These comments will only make your child think she is doing something wrong.
• Maintain natural eye contact with your child. Try not to look away or show signs of being upset.
• Talk slowly to your child. This takes practice! Modeling a slow rate of speech will help with her fluency.
• Speak slowly and clearly when talking to others in your child's presence.
• Provide a calm atmosphere in the home. Try to slow down the pace of family life.
• Avoid distractions such as radio or television.
• Encourage activities that do not require a lot of talking when your child is more dysfluent.
• Allow talking to be fun and enjoyable.
• Use family mealtime as a conversation time.
• Avoid having your child speak or read aloud when she doesn't feel comfortable or when the dysfluencies increase.
• Don't require a child to speak correctly at all times.
• Never tell your child to think before a talk.
• Never tell your child to start over.

Metoda Millerów - Program Wielostronnej Stymulacji Psychoruchowej

Autyzm jest skomplikowanym zaburzeniem rozwojowym, w którym dochodzi do nieprawidłowości w słownej i bezsłownej komunikacji, zakłóceń w interakcjach międzyludzkich i postępującej stopniowej izolacji od świata zewnętrznego. Termin „autyzm” pochodzi od greckiego słowa „autos”, co oznacza „sam”, a użyty został ze względu na charakterystyczne zachowanie dzieci dotkniętych tym schorzeniem, czyli zamykanie się w ich własnym wewnętrznym świecie.

W osiąganiu dobrych wyników w pomocy dziecku z autyzmem kluczową rolę odgrywa WCZESNA INTERWENCJA. Oznacza to jak najwcześniejszą diagnozę, a wiec już w 2, ostatecznie 4 roku życia i rozpoczęcie intensywnych i systematycznych działań opartych na indywidualnym programie terapeutycznym. Usprawnianie dziecka oraz stymulacja jego rozwoju musi być wielokierunkowa i powinna obejmować różne obszary funkcjonowania. 

Wczesna interwencja jest skuteczna z kilku powodów:

• Nie dopuszcza do narastania objawów oraz wtórnych uszkodzeń i zaburzeń rozwoju, a często wręcz zatrzymuje postęp choroby powodującej objawy autystyczne.
• We wczesnym okresie rozwoju układ nerwowy charakteryzuje się wyjątkowo dużą plastycznością, dzięki czemu istnieje możliwość skutecznej korekcji zaburzonych funkcji, a także kompensacji deficytów.
• Małe dzieci bardziej podatne są na stosowane wobec nich programy usprawniania oraz czynią postępy szybciej niż dzieci w starszym wieku.
• Umiejętności ćwiczone u małych dzieci łatwiej uogólniane są na nowe przedmioty, sytuacje czy osoby.
• Łatwiej jest również uczyć je nowych zachowań ze względu na fact, iż wiele ich autystycznych zachowań ma mniejsze natężenie niż u starszych dzieci.
• Terapii nie utrudniają treści, których dziecko nauczyło się wcześniej lub co dziecko wykształciło w formie nawyków i stereotypów.
• Zaległości w zakresie wiadomości, umiejętności oraz sposobów działania a także stopień ich odmienności od przyjętych i akceptowanych wzorów nie narosły jeszcze w znaczącym stopniu. Łatwiej jest więc przystosować dziecko do powszechnych oczekiwań oraz włączyć w grupę rówieśników, żłobeka czy przedszkola.
• To samo dotyczy rodziców dzieci – są oni w mniejszym stopniu zdominowani przez trudne doświadczenia z dzieckiem, ludźmi czy instytucjami udzielającymi im pomocy.
• Rodzice małych dzieci mają więcej nadziei na poprawę stanu zdrowia ich dziecka, entuzjazmu do poszukiwań i zmagań z pojawiającymi się na drodze trudnościami.
• Rodzice małych dzieci mają więcej energii i zaangażowania w dostarczaniu im ukierunkowanych doświadczeń.

Leczenie autyzmu wspomaga się rozmaitymi metodami. Obecnie nastąpiła stopniowa integracja różnych teorii terapeutycznych, które pozwalają wypracować podejście najlepiej służące dzieciom, członkom ich rodzin oraz innym środowiskom, takim jak szkoła, ośrodki pomocy i inne.

Terapia dziecka z autyzmem opiera się na czretech podstawowych zasadach:

• Przygotowanie rodziców do pracy z dzieckiem poprzez wyjaśnienie im zachowań dziecka.
• Rozszerzeniu form kontaktu z dzieckiem, przede wszystkim kontaktu fizycznego.
• Stymulacji dziecka do kontaktów społecznych.
• I oczywiście rozwoju komunikacji tak werbalnej jak i niewerbalnej

Jedną z wielu technik, stosowanych powszechnie w wielu krajach świata, jest Metoda Millerów - Program Wielostronnej Stymulacji Psychoruchowej opracowany przez Dr Arnolda Millera i psycholog, logopedę Eileen Eller-Miller. W 1965 roku Arnold i Eileen Miller otworzyli Ośrodek Rozwoju Języka i Funkcji Poznawczych w Bostnie, USA, gdzie pracowali nad jej ciągłym doskonaleniem, jednocześnie praktykując ją ze swoimi pacjętami.

Metoda Millerów ma na celu pracę nad globalnym rozwojem dziecka, zaczynając od organizacji własnego ciała, kontroli nad nim, poprzez wspomaganie rozwoju interakcji społecznych, rozwijając kontakt wzrokowy z drugą osobą oraz na werbalnej i niewerbalnej komunikacji dziecka ze środowiskiem. W pierwszym etapie metodę stosuje się w okolicznościach kotrolowanych, sukcesywnie przenosząc ją na grunt bardziej naturalny, najpierw w klinice, domu, póżniej w szkole czy miejscach uzytku publicznego, parku, sklepie, bibliotece, etc.

Powszechnie wiadomo, że dzieci potrzebują wiele ruchu, ciągłych wyzwań i częstych zmian. W związku z tym, że dzieci autystyczne izolują się od swiata zewnęcznego nie mają tak dużej szansy by odkrywać otoczający ich świat tak jak ich rówieśnicy. Odpowiedzią na potrzeby dziecka autystycznego była skonstruowana przez Dr.Millera i z dużym sukcesem wykorzystana w terapii drewniana platforma. Konstrukcja ma ksztalt kwadratu, podparta jest w czterech miejscach i wyposażona w dodatkowe elementy takie jak: droga zwana “szwajcarskim serem” z racji jej ksztaltu, rozmaite przeszkody, schodki, ślizgawka, klocki do pchania bądż ciagnięcia, lodówka, czy narożne kolumny, na których ustawia się zadania do wykonania.  Pod kontrolą terapeuty i rodzica dziecko może bezpiecznie przemieszczać się z miejsca na miejsce i eksperymentowac znajdujące się na  drodze obiekty.

Podwyższona konstrukcja ma wiele zalet:

• Pozwala dziecku na nawiązanie lepszego kontaktu wzrokowego z terapeutą czy rodzicem.
• Dzieci, które zazwyczaj chodziły na palcach zaczynają stąpać na całych stopach.
• Poza tym, dzieci, które zwykle nie reagowały na polecenia zaczynają nie tylko ich słuchać ale i je wykonywać.

Proszę nacisnąć na poniższy link i zaczekać chwilę na otwarcie, aby w 3D zobaczyć jak wygląda taka platforma.

http://www.youtube.com/watch?v=ZX1jYh569Oc

Kolejnym wynalazkiem Państwa Millerów są odpowiednio zaprojectowane obrazki komunikacyjne, które dzięki swej graficznej formie ułatwiejają zapamiętywanie i rozumienie nowych słów. Słowa zapisywane są w ten sposób jakby były w akcji, np. wyraz „przewrót” ma litery przewracające się, a „biec” – biegnące. Skojarzenia wzrokowe ułatwiają także naukę wymowy, np. obrazek przedstawiający kota odpowiada głosce „k”.

Serdecznie zachęcam do otwarcia poniższych linków. Mimo, iż filmiki są w jezyku angielskim można przyjżeć się zachowaniu i interakcji dziecka i rodziców podczas jednej z sesji terapeutycznej.

Metoda Millerów, Terapia: Wprowadzenie.

http://www.youtube.com/watch?v=AUReFlvYRTg   

Wideo nakręcone było w szkole PS177 w Nowym Jorku. Podczas terapii dziecka z autyzmem wykorzystano Metodę Millerów i wcześniej wspomnianą platformę.

Metoda Millerów, Terapia: Praca nad zwiększeniem wrażliwosci własnego ciała.

http://www.youtube.com/watch?v=4e2C9VNhEaA

Dr. Arnold Miller w tele-konferencji zachęca terapeutów do zabawy z Samantą polegajacej na delikatnym przeciągniu jej kończyn. Ma to na celu zwiększenie jej uwagii i kontroli nad własnym ciałem. Jest to jedna z często stosowanych technik Państwa Millerów.

Metoda Millerów, Terapia: Przeciąganie i wydawanie okrzyków.

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=Cx9kRgOSZyI&feature=endscreen

Zwyczajowo podczas innych terapii z dzieckiem autystycznym próbuje się ignorować krzyk dziecka. W metodzie Millerów krzyk wykorzystany jest jako kontrolowana forma wczesnokominikacyjna. Z nadzieją, że w przyszłści dziecko zacznie używac słów zamiast krzyku. W dalszej częsci terapeutka w kontrolowany sposób siluje się z Samantą tak, aby odebrać jej zabawkę. Cwiczenie uczy Samantę balansu i kontroli nad obiektem.  

Metoda Millerów a metoda behawiolana ABA – Porownanie matod na konferencji w Sandiego, USA.

Częsc Pierwsza 

http://www.youtube.com/watch?v=wsE7VviJ6gM

Częsc Druga 

http://www.youtube.com/watch?v=7XVQg8C3zk0

Strony Internetowe:

http://docs8.chomikuj.pl/759634247,PL,0,0,(autyzm)-The-Miller-Method-Developing-the-Capacities-of-Children-on-the-Autism-Spectrum.pdf

http://www.edukacja.edux.pl/p-133-metody-terapii-autyzmu.php 

http://medycyna-alternatywna.wieszjak.pl/inne-terapie/283514,2,Biblioterapia-w-autyzmie-ktora-technike-edukacyjna-wybrac.html

Bibliografia:
L. Bobkowicz-Lewandowska. „Autyzm dziecięcy zagadnienia diagnozy i terapii” Gdańsk 1995

A.F. Brauner. „Dziecko zagubione w rzeczywistości.” Konferencja Naukowa Gdańsk 1997

T.Gałkowski. „Dziecko autystyczne w środowisku rodzinnym i szkolnym” Warszawa 1995

Temple Grandin. „Byłam dzieckiem autystycznym” Warszawa 1995

K.J.Zabłocki. „Autyzm” Płock 2002-09-21

M.Lisiecka,J.Sarnowska. „Hipoterapia” w „Edukacja osób autystycznych” Gdańsk 1997

G.Waliczak „Muzykoterapia jako jedna z form edukacji dzieci autystycznych” w „Edukacja osób autystycznych” Gdańsk 1997

Interwencja Kryzysowa Podczas Klęsk Zywiołowych i Zespołu Stresu Pourazowego

Otrzymałam Zapytanie:

Pracuję w Poradni, która rozszerza swoją działalność o interwencję kryzysową. Niestety dział ten nie jest jeszcze w Polsce szczególnie rozwinięty i szczerze mówiąc brakuje nam procedur postępowania w sytuacjach kryzysowych. Zaczynamy współpracę oraz szkolenia z Wydziałem Zarządzania Kryzysowego i w związku z tym musimy określić konkretne zasady działania w tych sytuacjach. Jak to wygląda w Stanach? Kto zajmuje się interwencją kryzysową? Czy są ustawy i  procedury postępowania w takich sytuacjach? Np. Kto i w jaki sposób pomagał podczas huraganu Sanday?

Moja Odpowiedz:

Pytanie jak i całe zagadnienie jest rozległe i bardziej skomplikowane, dlatego też pozwolę sobie dolączyć kilka linków i zachęcić do zapoznania się z tymi stronami.

W Stanach Zjednoczonych interwencją kryzysową w przypadkach klęsk żywiołowych zajmuje się wiele organizacji rzadowych i pozarządowych.

FEMA http://www.fema.gov/ to państrowa organizacja.

Jest również wiele niepublicznych, non-for-profit, bardzo prężnie działających organizacji takich jak:

UN http://www.un.org/en/,

Red Cross http://www.redcross.org/ ,

Salvation Army http://www.salvationarmyusa.org/usn/www_usn_2.nsf/vw-local/Home ,

http://americandisasterresources.org/ ,

czy choćby kościelnych, np. http://www.umcor.org/ , http://disasterreliefeffort.org/ , itp.

W przypadu kryzysów rodzinnych wynikających na skutek dramatycznych przeżyć wojennych – weterani i ich rodziny, ataku terorystycznego – zakładnicy i ich najbliźsi, pożarów – strażacy i ich kamraci, itp.  jest podobnie.

http://www.ptsd.va.gov/ to amerykańska strona rządowa, gdzie można uzyskać waszelkie informacje o pomocy w Zespole Stresu Pourazowego - Posttraumatic Stress Disorder (PTSD)

To link na informacje jak i gdzie uzyskać pomoc http://www.ptsd.va.gov/public/where-to-get-help.asp

Natomiast pod tym linkim można zapoznać się z konkretnymi przypadkami i interwencją http://www.ptsd.va.gov/about/ptsd-awareness/ptsd_awareness_month.asp

A oto dodatkowe linki, które moglyby okazać się pomocne:

http://en.wikipedia.org/wiki/Posttraumatic_stress_disorder - definicja Zespołu Stresu Pourazowego po angielsku, Posttraumatic Stress Disorder (PTSD),

http://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_stresu_pourazowego – definicja Zespołu Stresiu Pourazowego po polsku.

Ogólne informacje o organizacji Czerwony Krzyż - Red Cross http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzynarodowy_Ruch_Czerwonego_Krzy%C5%BCa_i_Czerwonego_P%C3%B3%C5%82ksi%C4%99%C5%BCyca ,

Oto główna strona Polskiego Czerwonego Krzyża http://www.pck.pl 

Ogólne informacje o organizacji Armii Zbawienia - Salvation Army http://pl.wikipedia.org/wiki/Armia_Zbawienia 

A oto oficjalna strona Armii Zbawienia http://www.salvationarmy.org/, http://www.salvationarmy.org/ihq/ourwork

Mam nadzieję , że powyższe informacje choć po części udzielą odpowiedzi na pytania dotyczące interwencji kryzysowych i Zespołu Stresu Pourazowego (PTSD).

Selective Mutism Treatment

A friend of mine, a kindergarten teacher, asked me for some suggestions how to approach a student with a selective mutism.

First of all we have to know that Selective Mutism, known also as elective mutism, usually happens during childhood, often before a child is 5 years old. A kid with selective mutism can speak but chooses not to speak in certain situations. Failure to speak is not due to a lack of knowledge or comfort with the spoken language, also not due to a communication disorder (e.g., stuttering) but, due to an anxiety, social phobia, excessive shyness, fear of social embarrassment, social isolation and withdrawal.

Selective mutism is described in the 2000 edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV-TR: pp.125-127).

A silent child after being diagnosed with a selective mutism should be seen and treated simultaneously by professionals: speech-language pathologist (SLP), psychologist or psychiatrist along with teachers and the family members.

It is important to gather all background history, a health report, hearing screening, oral-motor examination, educational review, parent/caregiver interview and a speech and language evaluation. Based on that knowledge we must individualize the best for the child treatment. A treatment, which might apply a combination of different strategies.

In Stimulus Fading Technique you involve the child in a relaxed situation with someone they talk to freely, and then very gradually introduce a new person into the room.

In Shaping Technique you use a structured approach to reinforce all efforts by the child to communicate, (e.g., gestures, mouthing or whispering) until audible speech is achieved.

In Self-Modeling Technique you let the child to watch videotapes of himself performing the desired behavior (e.g., communicating effectively at home) to facilitate self-confidence and carry over this behavior into the classroom or setting where mutism occurs. In addition the child can learn from a peer or adult therapist how to react in a calmer manner to the stressful situation. Research studies support the efficacy of using audio tapes or videotapes in treating selective mutism.

In Contingency combined with Stimulus Fading Strategy the desired behavior (e.g. speaking out loud) is elicited with a stimulus or prompt; then, the prompt is gradually faded by decreasing the number of prompts, eventually to zero.

In Behavior Shaping Technique combined with Positive Reinforcement the child is rewarded every time he exhibits behavior that is closer and closer to the desired behavior (e.g. speaking out loud). Positive Reinforces can be a token economy or reward system, e.g. a favorite book for perfect attendance at school, a movie for attending social events.

In Systematic Desensitization the child re-learns how not to be upset or anxious. Instead of feeling uncomfortable in a social situation, the child connects feelings of calm with the previously anxiety-provoking social situation. Instead of automatically reacting to the anxiety-provoking situation with autonomic nervous system activation, the behavioral response is reconditioned to that of relative autonomic nervous system deactivation.

Extinction: The undesired behavior (refusing to speak, hiding, refusing to go to school) is ignored, and the lack of attention to the behavior causes the behavior to cease.

In In-vitro Graded Exposure the child imagines the stressful situation starting with the least stressful aspects, learning how to deal with these, and then following up with more stress-provoking aspects. This could include the use of scripted play therapy using real-life stressful situations with targeted responses for learning and incorporation.

In In-vivo Exposure the situation becomes less tension-provoking with repeated graded exposures as the situation becomes less new and more predictable. Careful real-life exposure (from less-threatening to more-threatening) to anxiety-provoking situations with postexposure discussion may be helpful, as actual experience of real-life situations determines whether resolution of the abnormal emotional response has taken place.

Aversive Interventions such as forcing the child to speak out loud generally does not encourage the behavior to occur more often.

In Social Problem-Solving Strategy the child is encouraged to view the social interaction that causes anxiety as a problem to be solved; this technique can be especially helpful when combined with the use of positive reinforces and fading of prompts.

Cognitive-behavioral therapy may be extremely helpful to improve the level of the child's self-esteem.                      

The main Speech Language Pathologist’s role will be to target the problems that make the mute behavior worse. He will try to correct any communication disorders, exercise the voice to make it stronger and use role-play activities to help the child to gain confidence speaking to different listeners in a variety of settings. The SLP may create a behavioral treatment program focused on specific speech and language problems, and/or work in the child's classroom with teachers.

The main teacher’s role will be to encourage communication, first using non-verbal methods (e.g., signals or cards) and gradually adding goals that lead to speech. The teacher will form small, cooperative groups that are less intimidating to the child, gradually increasing number of the members.

The main parents’ role will be to support and cooperate with the team.

Recourses:

Gail Goetze Karvatt, The Silence Within: A Teacher/Parent Guide to Working with Selectively Mute and Shy Children.

http://www.amazon.com/dp/0615121519?tag=pediastaff0d-20&camp=213381&creative=390973&linkCode=as4&creativeASIN=0615121519&adid=0V5WF1JFZHYN95DPRADE

Wikipedia - Selective Mutism http://en.wikipedia.org/wiki/Selective_mutism

The organizations which have information on selective mutism:

K12 Academics

NYUChild Study Center

Selective Mutism Foundation

Selective Mutism and Childhood AnxietyDisorders Group

Child Mind Institute

http://www.childmind.org/en/clinics/programs/selective-mutism-program

http://www.childmind.org/en/nightline-selective-mutism/ with the video of two cases on ABC News http://abcnews.go.com/Health/story?id=3534240&page=1

Steven Kurtz http://www.selectivemutism.org/find-help/treating-professionals/steven-kurtz

Selactive Mutism on Line http://selectivemutismonline.com/ also with the same video on ABC News http://www.selectivemutismcenter.org/home/home

Dr. Laurie Zelinger Innovative Play Therapy Technique used in Selective Mutism http://www.drzelinger.com/innovativeplaytherapytechnique.htm

Verbal Praise Worth a Million

        It is almost natural to praise children for their good performance, high score, or appropriate behavior. Nevertheless, we often forget to praise steps, specific actions, or personal challenges in daily life.

Younger children more often do something to please parents, teachers, or friends while older children start considering their own satisfaction from aiming for a goal.

In general verbal praising helps children to build their self-esteem, however when praise is self explicit it’s double worth; it helps to contemplate a particular action, keep away from trouble and find a reason to try to become better.

Praise your child; nevertheless do not praise falsely. When you applaud your child for things that aren't true achievements, she/he'll begin to expect praise all the time, which diminishes its power. "Overpraising a child can get her/him hooked on success and celebration instead of being satisfied by her/his own accomplishment," says Elizabeth Hartley-Brewer. Try to be specific about what you are praising.

Breath, one, and two-word expressions are suitable during a tournament when there is no time for wording.

Wow!

Super!

Perfect!

Excellent!

Outstanding!

Tremendous!

Sensational!

Wonderful!

Marvelous!

Fantastic!

Good job!

Right on!

Terrific!

On a daily base try to remember expressing what and why is something good/important.

You’re very good at drawing!

You're coloring it beautifully!

You’re eating much better today!

You’re really learning how to sow!

You’re really improving your reading!

You’re learning fast how to win that game!

You’re on the right track to finishing that quilt!

You remembered to be quiet! I really appreciate it!

You’re getting better at keeping your table organized!

I think you did it right switching the TV off before dinner!

I’m happy to see you playing with the other kids!

I couldn’t have done that sorting better myself!

I'm proud of the way you helped that lady!

It’s such a pleasure to watch you smiling!

I’ve never seen anyone rhyming better!

I'm very proud of how you hosted today.

I like when you comfort your friends!

I knew you could climb to the top!

I’m proud you tried new food!

I’m proud you didn’t cry!

That's the right way to dress!  

That’s better then getting wet!

That fairy is coming along nice!

That’s a good idea to set it first!

That was first-class porcupine fish!

That's great you helped your friend!

That’s right to wash your hands first!

That’s really nice to share the blocks!

That's the best way to finish the game!

That's the way how to make a sandwich!

That's much better than losing a best friend!

That’s the best puppet show you’ve ever performed!

That was quite important to keep instruction in order!

Keep working on your poem. You're improving!

Nothing can stop you from winning that raise!

Aren't you proud of yourself when it’s done?

Now you finished with A! Congratulations!

Try one more time and you’ll have it!

Now you've figured it out yourself!

Now that’s what I call a fine job!

Now you have your hand on it!

Look at your perfect curtsy!

Keep on trying that soup!

Keep up the good work!

Great cooking!

Good tea!

Read “Praising Boys Well by Elizabeth Hartley-Brewer http://www.amazon.com/Praising-Boys-Well-Parents-Teachers/dp/0738210218/ref=la_B001HMPJ5Q_1_5?ie=UTF8&qid=1356109943&sr=1-5

Read “Praising Girls Well” by Elizabeth Hartley-Brewer http://www.amazon.com/Praising-Girls-Well-Parents-Teachers/dp/B000W94KKU/ref=la_B001HMPJ5Q_1_6?ie=UTF8&qid=1356109943&sr=1-6

Printable list of praise expressions, which you can modify as needed.

http://www.ien-meudon.ac-versailles.fr/IMG/pdf/99ways.pdf